Buluşma Anı (Şiir)
Buluşma Anı (Şiir)
BULUŞMA ANI
Uzun bir zaman geçti görüşmeyeli,
O mevsimler, benim için asırlar gibiydi.
Bu kavuşma saati, şu ayrılığın bedeli,
Bedenime sevinci, hüzn-ü öğretti.
Bak, gelirken aldım, en sevdiğin çiçekleri,
Nerede beyaz gül görsen, belli ederdin yüzündeki gamzeleri.
Ayıramazdın onlardan o güzel ela gözlerini,
Sonra bana döner, söylerdin beni ne kadar sevdiğini.
Salsalardı beni, o dört duvarın dışına,
Beklemez, gelirdim hemen senin yanına.
Hayır isyanım cezama değil, şu kara bahtıma,
Ağlarım ama yalnızlığıma değil, şu hayatta sensiz kalmama.
Halen aklımda o gün,
Nasıl çarptı o zalim minibüs benim kınalı yarime.
Hani evlenecektik iki haftaya,
Niye yalnız bıraktın beni?, güneş doğmaz, karanlık yarınlarıma
Aşkım o kadar büyük’ki sığdıramıyorum onuda senin yanına, toprağın altına.
Yakıştıramıyorum yanıma kimseyi, gücü kesilmiş, yaralı kollarıma.
Hakim bey bana sorduğunda tutuklanmamın sebebini,
Anlattım ona senin güzel gülümsemeni,
Ve seni benden ayıran akşamın sessizliğini.
Odadaki suskunluğu bozan yine benim sesimdi.
Evet hakim bey, ben yaktım o minibüsçünün ekmek teknesini.
Ben onsuzluğu tatmışım hakim bey,
Varsın yatayım verdiğin 5 seneyi,
O beş senede getiremez ki bana, yaşamımın tek nedenini.
Alperen Yalman
www.akrostissiirler.net