Pembe Rüyam (Şiir)- Hüseyin Bekar
Pembe Rüyam Şiiri
Pembe rüyam..
Geceler sıcak, tenim buz gibi
Sen gittin korkusu ile..
Özlemim büyük sana
Ekimde yapraklar ağaçları terk ettiği gibi.
Sen yıldız gibi gönlüme kayan bir aşk rüzgarı
Tenime her dokunduğunda esintin
Bir anne şefkati, bir baba güveni
Es, es artık üşüyorum
Çünkü varlığını bilmek bana
Güven, huzur veriyor…
Tünelin sonundayım,
Dışarısı çok soğuk
Ve bir ölüm sessizliği almış ki etrafı.
Gözlerim seni arıyor, yoksun çıkamıyorum.
Sen yoksun ben adım atamıyorum..
Tut ellerimden,
Göz kapaklarım ağırlaştı, düşüyorum
Bir an sesini duyar gibi oldum,
Meğer senin o içimdeki kalan son nefesin
Meğer o benim son haykırışlarımmış…
Kulaklarım iyice ağırlaştı, içeri doğru kıvrıldılar
Ne senin o sesini, ne kokunu
Ne de kahve gözlerini görebiliyorum..,,!
Yeni bir arkadaş edindim, Senden sonra ilk defa
Ona kahve adını verdim,
Evet kahve, aynı gözlerin gibi, KAHVE
Hem vefakar, hem de dürüsttü bana karşı
Yalan söylemeyi bilmiyordu,
Çünkü yalan ne bilmiyordu,
Her zaman ki gibi bir sabaha uyandım
Sensiz, çaresiz, soğuk, buz gibi
Kuşların ötmediği, rüzgarın esmediği
Ve o rüzgarın senin kokunu bana taşımadığı bir sabaha
Sokakların sen gibi kokmadığı bir sabaha
Elimden ne gelir bilemiyorum, bende ki hastalığın karşılığı sen
Günden güne beni yiyip bitiren bir yetmezlik
Sen yetmezliği, sen olmadığın sürece bitip tükeniyorum
Yürüyorum ulaşamıyorum,
Bakıyorum göremiyorum
İstiyorum kavuşamıyorum.
Dokunmak istiyorum ama yetişemiyorum
Sen benim hep ulaşılması zor sevdamsın….
Hüseyin BEKAR
www.akrostissiirler.net
