İnsanları Sevdiğin Sürece İnsansın Akrostiş Şiiri

İnsanları Sevdiğin Sürece İnsansın Akrostiş Şiir Çalışması

İNSANLARI SEVDİĞİN SÜRECE İNSANSIN

İçinde bazen fırtına kopar
Nafile dertlere salar ya seni
Silkeler dört yana hayallerini
Acının gösterir her bir halini
Nafile acılar sarar kalbini
Lafları acıtır yakar yüreğini
Ah çeksen de her gün, duymaz ya seni
Razı olsan yalnızlığa, yalnızda koymaz
Izdırap içine gömer ya seni

Sevgiyi hatırla işte o anda
Ellerin açılsın, uzat semaya
Vaden dolmadıkça umudu kesme
Dağlama yüreği, gıybetle esme
İnsansın sen, sevip sevilmelisin
Gönül gözünle bakıp öyle görmelisin
İnsanları sevdiğin sürece insansın
Nafile yollarda kendini tüketmeyesin

Su bile ararken, akacak yatak
Üzülüp göz yaşın elbet akacak
Razı olacaksın bazen kadere
Elbette dönecek devran bir yerde
Cümle alemin düşmüşken gözüne perde
Elbette yolun düşecek seninde derde

İçinde olanı, hidayete sür, karanlığa atma
Niyaz yolunda ol, gönül karartma
Sızlansan bile, isyana kalkma
Ay, nasıl muhtaçsa güneşine
Ne olur sende sarıl din kardeşine
Sılanın en büyüğü gönülde olandır
Izdıraba en çok düşen, insanı insandan ayrı koyandır
Ne söylediğimi sakın unutmayasın” İnsanları sevdiğin sürece insansın

İhsan TURHAN

İnsanları Sevdiğin Sürece İnsansın Akrostiş Şiiri Akrostişi ile ilgili sizinde yazdığınız bir akrostiş şiir varsa yorum kısmından göndererek İnsanları Sevdiğin Sürece İnsansın Akrostiş Şiiri çalışmanızı bizimle paylaşabilir ve akrostiş şiirinizi sitede yayınlanmasını Sağlayabilirsiniz. Akrostiş Şiirler