Güneş Karanlıkların Ortasındadır Akrostiş Şiiri
Mehmet Çoban’ın sahibi olduğu güzel bir akrostiş şiir çalışması.!
Güneş Karanlıkların Ortasındadır Akrostiş Şiiri
Günde gürültüler, ıssızlık kaplar içimi
Üşütür beni nedense sıcak yaz güneşi?
Nereye nasıl yürürüm bilmeden sanki
Esintiler gelir düşlerime, zaman eski
Şişlenmiş insanlar hoplatıyor sinirlerimi
Kaybolan düşlerim gelin artık bana
Akıp giden zamanda aklım havada
Rekabetim insanlık için olacağına
Aşıktım ben bencilce duygularıma
Nice karanlıkları aydınlık bildim
Loşlukta kimsesizliklere yürüdüm
Ilgın akardı yaralarım hoyratlıkta
Kalemim oyalanırdı hep yalanlarla
Lazım nedir bilmezdim insanlığıma
Aşkın ateşiyle düştüğüm yollarda
Rol kestim aydınlık gelecek adına
Istırapları yaşarken insan dünyada
Nergisler açmadı bana hiç hayatta
Orta yerinden vurdum zamanın
Roket atarım oldu darmadağın
Tutkuyla güneşi aradım boşlukta
Aradığımsa karanlığın ortasında
Selâm çakıp durdu hep varlıkta
Işınırken, ısınırken ben onunla
Nerede sorgularımdı hep boşuna
Dünya, güneş, işte ta. boşlukta
Akıp giden koskoca karanlıkta
Düşler kurduruyor artık insana
Işıklarını salarak aydınlattığında
Ram edinilenlere baş kaldırdıkça
Mehmet Çoban
